ยายชัดเกิดที่บ้านนาหมื่นศรี เมื่อปี มะโรง ราว พ.ศ. ๒๔๗๐ ถึงแก่กรรมเมื่อเดือน มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๔๗ ยายชัดนามสกุลเดิม ซุ่น สั้น แต่งงานแล้วอยู่บ้านเดิม จนมีลูกคนที่ ๔ จึง ย้ายมาอยู่ที่บ้านควนสวรรค์ เพิ่งหัดยกดอกทอ เป็นทุกลายแต่ต้องให้คนอื่นเก็บลายให้ ยายชัด เล่าว่าตอนญี่ปุ่นขึ้นไม่มีเส้นด้าย ต้องเลิกทอผ้า ไปกรีดยาง กลับมาทอผ้าอีกครั้งเมื่อ พ.ศ. ๒๕๑๖ ร่วมกับยายนางและพวก ยายชัดเป็นรุ่ง อาวุโสคนเดียวที่ทอกี่พื้นบ้านอยู่กับกลุ่มมา ตลอดผ้าของยายชัดเนื้อแน่น เนียนเรียบ ด้วย ฝีมือทออันประณีต มีวางขายสม่ำเสมอ พ.ศ. ๒๕๔๔ ยายชัดเริ่มไม่ค่อยสบาย ต้องหยุดทอผ้า ตอนสมาชิกกลุ่มทํางานวิจัยฟื้นฟูภูมิปัญญาลาย ผ้าฯ มีเวทีอวดผ้า ยายชัดมาร่วมเวทีด้วยแต่ยัง ทอผ้าไม่ไหว จนกระทั่งงานวิจัยสําเร็จ ยายชัด มาบอกว่าผ้าพานช้างที่ทอเก็บไว้มีคนยืมไปใช้ แล้วหายไป ยายไม่มีผ้าไว้ใช้งานของตนเองอีก แล้ว ยายชัดใช้กี่ของงานวิจัยทอผ้าพานช้างผืน ใหม่ เสร็จประมาณเดือนเมษายน พ.ศ. ๒๕๔๗ หลังจากนั้นก็ป่วยและไม่สามารถลุกขึ้นมาทอ ผ้าได้อีก จนกระทั่งเดือนมิถุนายน ผ้าพานช้าง ของยายชัดก็ได้ใช้เป็นบันไดสําหรับยายเดือน ทางไปสู่สวรรค์ ยายชัดมีลูกชาย ๑ คน ลูกสาว สามคนคนที่หนึ่งชื่อ อาจินต์ (ส้ม) เต็งรัง เป็น ช่างทอผ้ากี่กระตุก และเป็นสมาชิกกลุ่มทอผ้า มายาวนาน