ยายเบื้องนามสกุลเดิม ช่วยเมือง เกิด บ้านควรสวรรค์ เมื่อปีมะโรง ราว พ.ศ. ๒๔๗๐ ถึงแก่กรรมเมื่อวันที่ ๕ เมษายน พ.ศ. ๒๕๕๑ เมื่อรุ่นสาวยายเบื้อนหัดทอผ้ากับแม่ ตอนหลัง ย้ายมาอยู่บ้านป้าชื่อยายผอม ขุนทอง และได้ แต่งงานกับตาเขียวลูกบุญธรรมของยายผอม จึงได้อยู่ที่บ้านนี้มาตลอด บ้านของยายอยู่คน ละฝั่งกับกลุ่มทอผ้า ยายเบื้อนเป็นคนช่างจํา ลายอะไรกี่นัด ลายเก่าแก่มาทบทวนกับยาย จํา เพลงกล่อมเด็กได้หลายเพลงเช่น “ทอโหก เหอทอฟืมสามสิบสอง....ทอฟิมสามสิบสี่...” โดยเฉพาะประวัติบ้านหนองควนหวัน(ควน สวรรค์) เป็นเรื่องที่ยายจําแม่นที่สุด แม้อายุ มากแล้วยายเบื้อนยังทอผ้าสม่ําเสมอ เก็บลาย เองมาตลอด ยายเสมอว่า “เด็กรุ่นใหม่ไม่ใคร่ เอา ว่าช้างบ้าง รวยได้ไม่พอบ้าง จะบอกให้ว่า ยายทอผ้ามาตลอดชีวิตลูก ๘ คน เลี้ยงมากับ อาชีพทอผ้าของยายนี่แหละ” ยายเบื้อนนั่งทอ ผ้าอยู่ใต้ถุนเรือนจนเกือบวาระสุดท้ายของชีวิต ใกล้วันสงกรานต์ ยายป่วยต้องเข้าโรงพยาบาล และจากไปในที่สุด ลูกสาวยายเบื้อน ชื้อ ประอบ ชูบัว เป็นสมาชิกกลุ่มทอผ้า มีลูกสาว ๒ คนที่สืบทอดการทอผ้าชื่อ วราภรณ์ ชูบัว และลัดดา ชูบัว คนหลังนั้นสามารถแกะลาย เก็บลาย และทอผ้าทั้งด้วยกี่กระตุกและโบราณ